De tijd vliegt voorbij...

Hoewel mijn dagen vrij overzichtelijk zijn, lukt het me niet helemaal om deze blog in detail bij te houden. Ik zal daarom vooral gebruik maken van foto's en ondertitels. Maar eerst kort iets over de show in Milaan... In het geheel waren verschillende elementen uit de diverse regio's van India verwerkt, maar het had allemaal wel een sterk show gehalte. Alle uitvoerenden (of bijna allen) waren Indiaas. De verteller (een Italiaan) die hoort in de Indiase theater traditie, ontbrak niet. En gelukkig versta ik genoeg Italiaans inmiddels om hem te kunnen volgen (mede dankzij mijn geploeter met de passato remoto, de verleden tijd die in de literatuur wordt gebruikt en vanaf Toscana naar het zuiden ook in de gesproken taal). Het was de reis op en neer (2x2 uur) zeker waard.

Hieronder wat foto's die ik geschoten heb tijdens een wandeltochtje langs een aantal "cortile" binnenplaatsen. Het was wat minder fascinerend dan de tocht langs de torens, maar ach..

links: John de psychiater uit USA

Piazza Maggiore

Palazzo Communale

In palazzo communale

De zg. "portici" gallerijen

L: Piazza Maggiore; school is iets onder de twee torens

Detail voorgeven santa Lucia vlakbij school

Hier hou ik het voorlopig bij. Morgen een lezing over muziek in 18e eeuw, 's avonds internationaal dansen en vrijdag na school de Albanese gastdocenten helpen ontvangen en vervoeren. Dit weekend is er een workshop Albanees :).

Afscheid van Davide, de stagiaire

Vanaf dinsdag was ook Davide aanwezig in de les. Hij is in de laatste fase van zijn studie Italiaans voor buitenlanders. Het liefst wil hij in Israel aan de slag. Om zijn inkomen te verdienen werkt hij in een discotheek/bar....In het kader van zijn studie volgt hij ook de lessen (soort van hospiteren dus). Gisteren was zijn laatste dag en om dat te vieren heeft hij alle cursisten, waar hij mee gewerkt heeft, uitgenodigd om in een osteria zijn afscheid te vieren. Hij had een taart gebakken. Hij is een bekende van de kleinzoon van de huidige eigenaar van deze osteria die al heel lang " in de familie" is.

Entree

En het is niet zomaar een osteria, Osteria del Sole (type het in Google in en je bent er :)) is de oudste osteria van Bologna, waar je alleen een drankje kunt drinken en zelf je eten mag meenemen. Dit laatste is verdwenen; in de osteria kun je tegenwoordig ook eten bestellen en mag je daarom niet zelf wat te nuttigen meenemen. Toen we binnenkwamen was het nog rustig; we waren expres vroeg gegaan, anders kun je er niet meer zitten. En de mensen staan tot aan buiten toe (zie foto verderop).

Stamgasten

Een paar vaste stamgasten zaten een spelletje kaart te spelen. Nadat duidelijk was, dat ik uit Nederland afkomstig was, moest ik " de groeten aan van Basten" doen.










Hieronder nog wat impressies.

"Het is verboden te spugen op de vloer"

Vrijwel de hele avond gekletst met Davide en een Spaanse vrouw die ooit in haar leven illegaal in Engeland heeft gewoond. Omdat haar toenmalige werkgever Italiaanse was, en ze zich voordeed als een familielid, is ze met het leren en spreken van Italiaans begonnen. Nu wil ze het gewoon goed kunnen.





De lessen verliepen weer goed. Ik heb een beetje inzicht gekregen in het gebruiken van de werkwoorden om indirect aan te geven of datgene wat je zegt een vaststaand gegeven is, of dat het nog onderhandelbaar is.
Voor een Nederlandse zoals ik, geen verkeerde informatie. Je gebruikt namelijk een verleden tijd vorm om iets in de toekomst aan te duiden. Wij zeggen dan..." ik had zo gedacht om....naar de film te gaan" bijv. Je kan in het Italiaans hiervoor dus een verleden tijd gebruiken. Verder tijdens de conversatieles met elkaar een beetje gefilosofeerd over het leven na de stoffelijke dood. Zo langzamerhand kan een gesprek dus ook echt over iets gaan :)

Al met al heb ik een hele 'rijke' dag gehad. Vandaag luieren en een beetje niets doen. Straks vertrek ik naar Milaan, naar een show.

De taallessen 1

Ik heb nu vier dagen school achter de rug. De lessen beginnen voor mij om 13.00 uur. Om 11.00 uur stap ik op de (huur)fiets. Tot nu toe is geen enkele trein op tijd in Bologna gearriveerd, maar aangezien ik een half uur speling heb, ben ik wel steeds op het nippertje aangekomen... mede dankzij mijn fantastische barrel in Bologna (zie foto).
De remmen piepen als een gek; vandaag werd me echt heel vriendelijk geadviseerd ze te laten vervangen, maar de vriendelijke man in kwestie begreep ook dat het wel een voordeel is om goed gehoord te worden. Want echt fietsvriendelijk vind ik de stad (en ook Reggio Emilia) niet echt. Een apart fietspad is namelijk ook maar al te vaak tevens voetpad..
Maar goed, vanaf 13-15 uur grammatica les. Hierin staat een bepaald onderwerp centraal. De eerste dagen was dat de passato prossimo, onvoltooid ver-verleden tijd. Veelal gebruikt in literatuur, maar ook gesproken vanaf Toscana naar het zuiden, behalve dan weer in Rome. Een lastig onderwerp voor mij. Vanaf vandaag staan er weer andere dingen op het programma. het leuke van de lessen is ook, dat de docent het een en ander toelicht en uitlegt over cultuurverschillen. Vandaag hadden we als onderwerp de dubbele persoonlijke voornaamwoorden: "heb je het boek aan hem gegeven?" Ja, ik heb het hem gegeven ("het aan hem" wordt in het Italiaans een aan elkaar geschreven woord). de docent heeft uitgelegd waarom alleen " Ja" niet voldoet; namelijk de ander is of heel erg verstoord in zijn/haar bezigheden of een wrevel tussen jou en de ander is er nog/nog niet weg. Dus heb je die verkorte vorm van herhaling van de actie gewoon nodig :)
 


Hiernaast zie je de toegangspoort....

En de deurbellen....









 De route naar het klaslokaal....

En de grammatica klas..op de foto ontbreekt Kei uit Japan, een jonge gozer die echt het gevoel heeft in een verkeerd land te zijn geboren. Op de foto zie je wel: Katharina uit de Ukraine , getrouwd met een Italiaan, met naast haar Emiko. degene met de handen op de schouders van Albert, de Noor, is Nazzarena, onze juf, daarnaast Ruyo en ik dan. Ik heb geen idee waarom de Japanse dames Italiaans leren. Vaak studeren ze zang. Albert doet het gewoon voor zijn plezier. Hij is orthopedisch chirurg van beroep. 

In de conversatiegroep zijn naast Albert, Katharina en Kei aanwezig, John (USA/psychiater), Francine (Montreal/socioloog/gepensioneerd en studeert voor haar plezier), Marco uit Zwitserland (23 jaar/familie in Italië), Maria uit Japan (geen idee). In de conversatieklas staat het communiceren centraal. Toch kletsen we ook heel wat af in de grammatica les. Huiswerk opdrachten zijn bijvoorbeeld: vertel over een belangrijke/invloedrijke gebeurtenis van jouw land in de passata remoto (duidelijk voor de grammatica les). Of schrijf een formele klachtenbrief naar een reisorganisatie (voor de conversatieles). 

Bij wijze van extra activiteit is er een kookles 2x per week. Die kost behoorlijk en volg ik niet; ook omdat ik dan te laat thuis ben. Maar er was ook een keer  een lezing over de ontwikkeling van de Italiaanse taal tussen het jaar 1000-1600 en dat was echt interessant. Over twee weken het vervolg.. Vandaag hebben we een excursie gemaakt langs een paar torens van Bologna...

Zowel de lezing als het wandeltochtje werden geleid door Alessandro die gelukkig (want het is gewoon leuk) een Bolognees accent heeft...

Hier is ie

Bologna is leuk en sfeervol.

Dinsdag en donderdag avond heb ik gedanst bij aankomst in Reggio. Het huiswerk is niet mis en neemt wel een 1,5 uur in beslag. Mijn leventje is dus tamelijk gestructureerd en er begint zich een routine af te tekenen. Zaterdag ga ik met een cursist van de cursus didactiek naar Milaan; we gaan een show rondom Indiase muziek en dans bekijken. ik denk dat het echt een spektakel show is. Dat betekent dus wel 2,5 uur heen en idem terug....... Maar nu eerst maar naar bed...

Het weekend

Donderdagavond aangekomen en pas laat echt gearriveerd op mijn logeeradres. Vrijdag al redelijk vroeg op om een fiets voor de komende weken te huren, want ik wil niet afhankelijk zijn van vervoer. Er is ook een bus, maar het is hier geen Amsterdam en die gaat dus niet zo vaak. Na 19.00 uur 's avonds al helemaal niet vanaf hier. Die fiets is klein...maar het voldoet. Van huis naar het station is een kleine 25 minuten. Dat is te doen. Na dit geregeld te hebben, ben ik even de markt opgegaan. Ook hier mensen van verscheidene herkomst, maar het is toch anders dan bij ons. Zie de foto's voor een eerste indruk van mij.

Ik hield het niet goed vol en ik moest toch even slapen. Ik was nog veel te moe van alle dingen rondom het weekend in Nederland, naast gewoon mijn werk doen. Echter voor het komend weekend moest nog van alles voorbereid worden, dus bleef het bij een hazenslaapje. Tot vrij laat in de avond bezig geweest met opdrachten vertalen, materialen printen, muziekjes op een rijtje zetten etc. Maar het was allemaal de moeite waard. Op zaterdag verzorgde ik een introductiedag voor 14 deelnemers. Precies een jaar geleden hadden we dat ook gedaan en daar bleven 5 mensen van over; te weinig om een groep te starten. Pogingen om eerder een introductiedag vol te krijgen waren op niets uitgelopen en nu waren er dan 14 mensen waarvan er 13 door willen gaan. Dat gaat dus in ieder geval gebeuren en misschien komen daar die 5, of een paar van hen, erbij. Leuk!

Zaterdagavond nog wat werk voor de zondaggroep (zie foto's) moeten verrichten. Die heeft zijn 5e bijeenkomst gehad. Van de 20 mensen die gestart zijn, zijn er nu 17 die een tweede jaar hebben gekozen. Ik ga wat meer nadruk op dansvaardigheid leggen. Ik had deze groep een muziekopdracht gegeven: ze moesten maatsoorten bepalen. Dat is tamelijk slecht gegaan: dus had ik ook veel werk gestoken in opdrachten die hen zouden kunnen helpen het wat beter te doen. gelukkig..het had effect :)
We hebben een hele fijne dag gehad waarin hard gewerkt is, maar ook veel gelachen. Het is heerlijk werk om te doen.

Vandaag voor het eerst naar school geweest. Eerst een tweedehands fiets voor een habbekrats gekocht. Ik kan een week voor vertrek melden dat ik hem weer wil verkopen en dan kijkt de handelaar of er een koper is. Het is een barrel van een fietsje, maar prima voor hetgeen ik hem wil hebben: mij makkelijk kunnen verplaatsen in Bologna. Eerste indruk: het gaat leerzaam en leuk worden. Later meer.