Het zit er op...

Op weg naar het station

Af en toe zijn de herfstkleuren werkelijk prachtig (er zijn ook al bomen die zo'n beetje hun bladeren al kwijt zijn...)

Conversatieklas deze week

Marco, Ke, Edurne

Francine

Nazarena, de docente

In de grammaticalessen zijn we overgestapt op de omzetting van directe reden naar indirecte rede. Dat leek in de eerste les hierover vrij eenvoudig, maar gedurende de week werden de regels hieromtrent uitgebreid en is het geen sinecure om de juiste tijden van de werkwoorden in de indirecte reden om te zetten. Daarbij is de hele week wel de passato remoto voorbijgekomen, maar gelukkig niet meer als hoofdonderwerp. Ook hebben we boeken gebruikt...tot nu toe kregen we steeds kopieën uitgereikt. Dat geeft wel zo veel flexibiliteit aan de lessen. Bij onze groep heeft zich een Amerikaanse gevoegd, die zowaar zonder zwaar accent sprak :). Verder wat minder over Berlusconi gesproken dan de week ervoor, hoewel de man steeds voldoende gespreksstof oplevert. Mijn docente is in haar jonge jaren flink politiek actief geweest en heeft daar regelmatig over verteld. Deze week was de derde lezing uit een cyclus over de ontwikkeling van de Italiaanse taal. Voor mij dus de tweede. Het besloeg de periode vanaf 1600-heden. Alessandro (die van de torens en de muziek) verzorgt deze les. Hij doet dat echt heel onderhoudend; ook nu weer. Leenwoorden, invloed van de Italiaanse taal op andere talen, het hele ontstaan van het land en de betekenis voor de taal, het wel en niet toelaten van dialect in de officiële taal...etc etc. Donderdag zijn we met hem op stap geweest naar het oratorium van Santa Cecilia, waar heel bijzondere fresco's op de muren zijn geschilderd. Het was echter een maffe situatie, want er werd ook gerepeteerd voor een concert. Dus terwijl Alessandro ons uitleg gaf repeteerde het koor, pianiste en zangeres gewoon door. Ik voelde me alsof ik in een bizarre film was beland. Alessandro had de grootste moeite om zich te concentreren en dat was op zich wel jammer, want ik vermoed dat hij ons minder heeft verteld dan hij anders zou doen.

Gisteren was ik dan jarig... het begon al donderdagavond op de vaste dansgroep hier in Reggio: volgende week zijn de lessen onderbroken en daarom zijn er meerdere verjaardagen tegelijk gevierd. Er bleken vier mensen jarig te zijn de komende tijd. Dus: taart en zingen. de volgende dag kreeg ik cadeautjes via Roberto van een paar mensen. Op school heb ik getrakteerd en is voor me gezongen in verschillende talen, maar tot mijn spijt moet ik toegeven dat voor vrijwel iedereen de melodie die van het Engelse "Happy Birthday to you" is... Een pleidooi om "er is er één jarig" en "lang zal ze leven"  niet te verliezen:)
Hieronder staan foto's die ik vanaf de fiets heb genomen en ze geven weer wat mijn ogen binnenkomt elke ochtend wanneer ik vanaf het station naar school fiets in chronologische volgorde....

Vlakbij station

Eerste afslag

Via Oberdam

Via Oberdam (voormalig ghetto)

Even voorbij Piazza Maggiore

De straat inrijdend links

Toegang tot school op de achtergrond

Bij de toren recht=straat school

Gezien vanaf positie foto op fiets

De straat van school inrijdend

Uiteindelijk heb ik besloten het barrel van Bologna te vervoeren naar Reggio Emilia. het plan was om hem weer te verkopen in Bologna, maar het is me niet gelukt een koper te vinden en achterlaten leek me ook weer zonde. Dus mee in de trein......






Vandaag nog even de stad in en vanavond samen met een stel eten. Morgen koffer pakken... Giulia brengt me naar het vliegveld. Het zit er bijna op...het was een heerlijke tijd :))))

Vandaag is " festa" , een dagje om bij te komen

Vandaag is Allerheiligen en dat betekent in Italië een vrije dag. Ook de school is dicht. Na een intensief weekend Albanese dansen ervaar ik het als een welkome pauze. Laat ik beginnen bij donderdag. De lezing over de muziek van de 18e eeuw werd verzorgd door dezelfde Alessandro van de ontwikkeling van de Italiaanse taal en de tocht langs de torens. Het genie dat zich kan uitdrukken in een verstaanbaar Italiaans voor alle niveaus. Ook nu wist hij weer onderhoudend en met kennis van zaken het een en ander aan ons over te brengen. Tijdens de lessen praten we wel elke dag over het fenomeen Berlusconi trouwens. Je valt daarbij van de ene verbazing in de andere. Zoals dat ie een soort vertrouwenspersoon heeft die banden met de maffia heeft. Hetgeen hij verklaarde niet te weten toen deze persoon werd gearresteerd. Maar vervolgens hem wel weer in huis liet nadat ie vrij was gekomen en ook nadat ie voor een volgende keer was gearresteerd. De man beweert gewoon dat ie drie uur per nacht de liefde bedrijft en drie uur per nacht slaapt... Lekker belangrijk. Had ik al geschreven dat ie zijn werkcarrière is begonnen als pianist/entertainer op een cruise? Dat vak beoefent ie dus uiteindelijk nog steeds. Er is toch wel een behoorlijk aantal Italianen die zich kennelijk met hem identificeren gezien de stemuitslagen. De docente heeft dit wel een beetje genuanceerd: bij de laatste verkiezingen was de opkomst minder dan 70% en daarvan heeft iets van 33% voor hem gestemd. Maar toch nog steeds 1 op de 5 stemmen op een clown. Het moge duidelijk zijn dat ik in Emilia Romagna bivakkeer, voorheen communistisch bolwerk, en dat mijn juf niet echt een fan van B. is... ;)

Vrijdag met de auto naar Bologna gegaan om vervolgens de Albanezen van het vliegveld te halen. Vooraf had ik een mini-garage gevonden vlakbij school, want parkeren in het historisch centrum van Bologna is geen sinecure. De garagehouder is een heel vriendelijke man die zijn hele leven keihard gewerkt heeft, maar het nu rustig aan doet. Hij houdt bijvoorbeeld lunchpauze van 13-15 uur :). Het is leuk, dat ik zomaar praatjes nu kan aanknopen met mensen zonder me eigenlijk veel zorgen te maken of ik wel genoeg versta. Ze helemaal verstaan doe ik meestal nog niet en misverstanden doen zich met de regelmaat van de klok voor, maar toch...

Helga

Genci

Cees

Wat het weekend Albanees betreft: er is sprake van een mooie samenloop van omstandigheden. Cees Hillebrand, die ooit met zijn vrouw bij mij in Leiden hebben gedanst (ik spreek nu over de jaren 80....) is helemaal fan van Albanië. Sinds ongeveer 1,5 jaar heb ik af en toe mailcontact met hem. Ook Yves Moreau (voor de volksdansers onder de lezers) is met Cees in contact gekomen tijdens een festival in Gjirokaster in 2009. Cees heeft deze zomer een seminar georganiseerd waar Wijnand en Sibylle zijn geweest. En laat nou afgelopen weekend de docenten van dit seminar inclusief onder begeleiding van Cees hier uitgenodigd zijn voor een weekend. 

Door andere omstandigheden heb ik ze mede opgehaald van het vliegveld en ben vervolgens met ze bij Giulia gaan eten die ook nog collega's en familie te eten had. Tja en wat spreek je dan met ze... nou ze spreken best wel Engels, echter...nog beter Italiaans! Dus, mocht ik ooit naar Albanië afreizen...het Italiaans zal me van pas kunnen komen. Che bello!








Na een wandelingetje door Reggio Emilia en een lekkere lunch begon dan  echt het weekend. Voor Genci en Helga was het de eerste ervaring met het lesgeven in het buitenland. Zij dansen allebei in het Nationaal Ensemble van Albanië en zijn dus wel gewend om veel naar het buitenland af te reizen voor voorstellingen. Verder hebben ze beide familie in Italië wonen, dus in dat opzicht is het niet vreemd voor ze, maar lesgeven in het buitenland hadden ze nog nooit gedaan. Af en toe was het voor hen ook even zoeken in welke vorm de dans nu het beste overgedragen kon worden en werden er beslissingen ter plekke genomen. De sfeer is prima geweest en ze zijn beide heel sympathieke mensen met een groot hart voor de folklore en behoorlijk wat kennis in huis. Een heel leuk weekend al met al. Verder was het een voordeel dat de wintertijd terugkeerde; zo hadden we een uurtje extra. Op mijn verblijfadres waren er gedurende het weekend 5 loge's en dat maakt de avond/nacht toch altijd wat langer ;). Vanaf morgen weer naar school. Het regent op dit moment uit een egaal grijze lucht, dus echt een dagje om thuis te blijven....