Een paar dagen Tirana

Helaas had het vliegtuig 4 uur vertraging en als je dan twee dagen in Tirana bent, is dat toch een kwart kostbare tijd. Meteen na aankomst heb ik een centrum bezocht waar kinderen met autisme (en co-morbide problemen zoals een verstandelijke beperking/Down syndroom) worden opgevangen. Ze ontvangen individuele begeleiding en door een mooie samenwerking met een opleiding psycho-motorische therapie ook deze vorm van ondersteuning vanaf nu tot en met de zomer (voor niks; de opleiding huurt de ruimte en zorgt voor de therapeut). De ouders brengen de kosten op en dat is een kwetsbare constructie. Toch bestaat het centrum al 8 jaar. Met ' centrum'  moet je trouwens twee karig ingerichte ruimte voorstellen met een bed voor wie even wil rusten en een apart hok voor de individuele begeleding. Ook komen er kinderen uitsluitend voor de begeleiding. Men is gericht op functioneren binnen het regulier onderwijs. De vrouw die mij te woord stond gaat ook de klas in om te zien hoe het gaat en om de leerkracht te ondersteunen.

de volgende dag heb ik de toerist uitgehangen. Ik wilde graag een repetitie van het nationaal ensemble bijwonen, maar die moesten de studio afstaan aan het balletgezelschap dat Giselle aan het instuderen was. Door renovatie van de dansstudio is er een gebrek aan ruimtes. Maar ik heb me met prachtig weer uitstekend vermaakt.

Rouwadvertenties

Waar tv is, is leven....

Mozaïek facade nationaal museum

Didaktiek cursus

Zaterdag en zondag heb ik twee maal een cursus didaktiek verzorgd. Op zaterdag aan een groepje die het tweede jaar is ingegaan. Helaas heeft zich door verschillende omstandigheden niet aangemeld voor het tweede jaar. Van de mensen die wel het tweede jaar in gaan heeft een aantal zich op het laatste moment moeten afmelden (ziekte, man gevallen, familie omstandigheden)... En zo waren we met z/n zessen..., maar we hebben intensief gewerkt. Op de foto's zie je een paar mensen aan een opdracht werken...

Een heerlijke herfstdag

Nadat het gisteren de hele dag had geregend en het is ook best koud... En.. het huis waar ik logeer (dat sowieso al tamelijk "ongeïsoleerd" is..) ook nog eens vanwege allerlei pleisterwerk reparaties en vloerreparaties aal alle kanten de deuren open had (en er werklui rondliepen)... Kortom na toch wel een beetje afzien, ben i vandaag de stad in geweest, een vriendin ontmoet en heerlijk van het zonnetje genoten. Vanavond geef ik een lesje en het weekend dan de cursussen didactiek :-)

Een goed begin, nog voor dat het echt begonnen is....

Om mijn rug te sparen (ik heb er zo nu en dan weer last van..) heb ik vanochtend een taxi naar mijn werk genomen... De chauffeur blijkt in mijn buurt te zijn opgegroeid en wist heel wat "ins and outs" te vertellen van de eigenaar van het huis dat ik bewoon. Op mijn vraag of hij zijn hele werkzame leven al op de taxi zat, kwam een mooi stukje levensverhaal... Je zou er zo een programma van kunnen maken: Na de militaire dienst en wat horeca ervaring kwam hij terecht in een motor speciaal zaak. De eigenaar zag hem helemaal zitten en vertrouwde hem helemaal als zakenpartner. Toen er een relatie opbloeide tussen de dochter van de baas en hem, heeft palief er alles aan gedaan om die relatie niet te laten lukken: hij speelde erg op het gemoed van zijn dochter in. En het is hem gelukt; de relatie is verbroken. Dit was allemaal meer dan 38 jaar terug... Drie jaar geleden hebben de twee elkaar weer ontmoet en hebben sindsdien een relatie :-). De taxichauffeur geeft zijn huidige schoonvader gelijk... hij was als jonge man bepaald niet trouw in de liefde.... Maar die twee waren kennelijk toch voor elkaar bestemd. Wat een verhaal hè?

Ik zit nu op Schiphol; 'k heb wat gegeten, want op het vliegtuigvoer kom ik de nacht niet door. Over ongeveer een uur ga ik de lucht in...

ciao ciao

Bianca in Italië: Oktober 2011: here we go again!

Bianca in Italië: Oktober 2011: here we go again!: Beste mensen, Mijn koffer is weer gepakt. Morgen neem ik alles mee naar het werk en vandaar vertrek ik rechtstreeks naar Schiphol. Aangezi...

Oktober 2011: here we go again!

Beste mensen,

Mijn koffer is weer gepakt. Morgen neem ik alles mee naar het werk en vandaar vertrek ik rechtstreeks naar Schiphol. Aangezien ik bijna op het perron van het station werk, is dit niet zo'n vreemde constructie. Het heeft echter wel tot gevolg dat ik nu al alles ingepakt moet hebben en ik pas morgenavond écht vertrek.   Of en hoe ik dit blog ga bij houden, weet ik nog niet. Mijn programma: donderdag en vrijdag voorbereidingsdagen voor de didactiek cursussen (op zaterdag en zondag; twee verschillende groepen). Of ik echt twee dagen nodig heb deze keer... ik betwijfel het. In feite een positieve gedachte.
Na het weekend twee dagen naar Tirana (maandag super vroeg heen en woensdag nog vroeger weer retour) Woensdag sluit ik dan aan bij een studiereis, gericht op de pedagogiek van de kinderdagverblijven en voorschool in Reggio Emilia. Die is wereldberoemd namelijk en toevallig vindt zo'n studiereis vanuit Nederland plaats in de week, dat ik m'n vakantie onderbreking gepland had. En dan zaterdag de 29e weer naar huis. Het liefst hou ik een fotoblogje bij.  In de afgelopen zomer heb ik wel gemerkt dat daar veel upload tijd in was gaan zitten.... Ik zie wel. Via Facebook zal ik berichtjes plaatsen van updates. (Zowel in het Nederlands als in het Italiaans....;-)  ).
Groetjes,
Bianca

Het zit er op...

Op weg naar het station

Af en toe zijn de herfstkleuren werkelijk prachtig (er zijn ook al bomen die zo'n beetje hun bladeren al kwijt zijn...)

Conversatieklas deze week

Marco, Ke, Edurne

Francine

Nazarena, de docente

In de grammaticalessen zijn we overgestapt op de omzetting van directe reden naar indirecte rede. Dat leek in de eerste les hierover vrij eenvoudig, maar gedurende de week werden de regels hieromtrent uitgebreid en is het geen sinecure om de juiste tijden van de werkwoorden in de indirecte reden om te zetten. Daarbij is de hele week wel de passato remoto voorbijgekomen, maar gelukkig niet meer als hoofdonderwerp. Ook hebben we boeken gebruikt...tot nu toe kregen we steeds kopieën uitgereikt. Dat geeft wel zo veel flexibiliteit aan de lessen. Bij onze groep heeft zich een Amerikaanse gevoegd, die zowaar zonder zwaar accent sprak :). Verder wat minder over Berlusconi gesproken dan de week ervoor, hoewel de man steeds voldoende gespreksstof oplevert. Mijn docente is in haar jonge jaren flink politiek actief geweest en heeft daar regelmatig over verteld. Deze week was de derde lezing uit een cyclus over de ontwikkeling van de Italiaanse taal. Voor mij dus de tweede. Het besloeg de periode vanaf 1600-heden. Alessandro (die van de torens en de muziek) verzorgt deze les. Hij doet dat echt heel onderhoudend; ook nu weer. Leenwoorden, invloed van de Italiaanse taal op andere talen, het hele ontstaan van het land en de betekenis voor de taal, het wel en niet toelaten van dialect in de officiële taal...etc etc. Donderdag zijn we met hem op stap geweest naar het oratorium van Santa Cecilia, waar heel bijzondere fresco's op de muren zijn geschilderd. Het was echter een maffe situatie, want er werd ook gerepeteerd voor een concert. Dus terwijl Alessandro ons uitleg gaf repeteerde het koor, pianiste en zangeres gewoon door. Ik voelde me alsof ik in een bizarre film was beland. Alessandro had de grootste moeite om zich te concentreren en dat was op zich wel jammer, want ik vermoed dat hij ons minder heeft verteld dan hij anders zou doen.

Gisteren was ik dan jarig... het begon al donderdagavond op de vaste dansgroep hier in Reggio: volgende week zijn de lessen onderbroken en daarom zijn er meerdere verjaardagen tegelijk gevierd. Er bleken vier mensen jarig te zijn de komende tijd. Dus: taart en zingen. de volgende dag kreeg ik cadeautjes via Roberto van een paar mensen. Op school heb ik getrakteerd en is voor me gezongen in verschillende talen, maar tot mijn spijt moet ik toegeven dat voor vrijwel iedereen de melodie die van het Engelse "Happy Birthday to you" is... Een pleidooi om "er is er één jarig" en "lang zal ze leven"  niet te verliezen:)
Hieronder staan foto's die ik vanaf de fiets heb genomen en ze geven weer wat mijn ogen binnenkomt elke ochtend wanneer ik vanaf het station naar school fiets in chronologische volgorde....

Vlakbij station

Eerste afslag

Via Oberdam

Via Oberdam (voormalig ghetto)

Even voorbij Piazza Maggiore

De straat inrijdend links

Toegang tot school op de achtergrond

Bij de toren recht=straat school

Gezien vanaf positie foto op fiets

De straat van school inrijdend

Uiteindelijk heb ik besloten het barrel van Bologna te vervoeren naar Reggio Emilia. het plan was om hem weer te verkopen in Bologna, maar het is me niet gelukt een koper te vinden en achterlaten leek me ook weer zonde. Dus mee in de trein......






Vandaag nog even de stad in en vanavond samen met een stel eten. Morgen koffer pakken... Giulia brengt me naar het vliegveld. Het zit er bijna op...het was een heerlijke tijd :))))