Het zit er op...

Op weg naar het station

Af en toe zijn de herfstkleuren werkelijk prachtig (er zijn ook al bomen die zo'n beetje hun bladeren al kwijt zijn...)

Conversatieklas deze week

Marco, Ke, Edurne

Francine

Nazarena, de docente

In de grammaticalessen zijn we overgestapt op de omzetting van directe reden naar indirecte rede. Dat leek in de eerste les hierover vrij eenvoudig, maar gedurende de week werden de regels hieromtrent uitgebreid en is het geen sinecure om de juiste tijden van de werkwoorden in de indirecte reden om te zetten. Daarbij is de hele week wel de passato remoto voorbijgekomen, maar gelukkig niet meer als hoofdonderwerp. Ook hebben we boeken gebruikt...tot nu toe kregen we steeds kopieën uitgereikt. Dat geeft wel zo veel flexibiliteit aan de lessen. Bij onze groep heeft zich een Amerikaanse gevoegd, die zowaar zonder zwaar accent sprak :). Verder wat minder over Berlusconi gesproken dan de week ervoor, hoewel de man steeds voldoende gespreksstof oplevert. Mijn docente is in haar jonge jaren flink politiek actief geweest en heeft daar regelmatig over verteld. Deze week was de derde lezing uit een cyclus over de ontwikkeling van de Italiaanse taal. Voor mij dus de tweede. Het besloeg de periode vanaf 1600-heden. Alessandro (die van de torens en de muziek) verzorgt deze les. Hij doet dat echt heel onderhoudend; ook nu weer. Leenwoorden, invloed van de Italiaanse taal op andere talen, het hele ontstaan van het land en de betekenis voor de taal, het wel en niet toelaten van dialect in de officiële taal...etc etc. Donderdag zijn we met hem op stap geweest naar het oratorium van Santa Cecilia, waar heel bijzondere fresco's op de muren zijn geschilderd. Het was echter een maffe situatie, want er werd ook gerepeteerd voor een concert. Dus terwijl Alessandro ons uitleg gaf repeteerde het koor, pianiste en zangeres gewoon door. Ik voelde me alsof ik in een bizarre film was beland. Alessandro had de grootste moeite om zich te concentreren en dat was op zich wel jammer, want ik vermoed dat hij ons minder heeft verteld dan hij anders zou doen.

Gisteren was ik dan jarig... het begon al donderdagavond op de vaste dansgroep hier in Reggio: volgende week zijn de lessen onderbroken en daarom zijn er meerdere verjaardagen tegelijk gevierd. Er bleken vier mensen jarig te zijn de komende tijd. Dus: taart en zingen. de volgende dag kreeg ik cadeautjes via Roberto van een paar mensen. Op school heb ik getrakteerd en is voor me gezongen in verschillende talen, maar tot mijn spijt moet ik toegeven dat voor vrijwel iedereen de melodie die van het Engelse "Happy Birthday to you" is... Een pleidooi om "er is er één jarig" en "lang zal ze leven"  niet te verliezen:)
Hieronder staan foto's die ik vanaf de fiets heb genomen en ze geven weer wat mijn ogen binnenkomt elke ochtend wanneer ik vanaf het station naar school fiets in chronologische volgorde....

Vlakbij station

Eerste afslag

Via Oberdam

Via Oberdam (voormalig ghetto)

Even voorbij Piazza Maggiore

De straat inrijdend links

Toegang tot school op de achtergrond

Bij de toren recht=straat school

Gezien vanaf positie foto op fiets

De straat van school inrijdend

Uiteindelijk heb ik besloten het barrel van Bologna te vervoeren naar Reggio Emilia. het plan was om hem weer te verkopen in Bologna, maar het is me niet gelukt een koper te vinden en achterlaten leek me ook weer zonde. Dus mee in de trein......






Vandaag nog even de stad in en vanavond samen met een stel eten. Morgen koffer pakken... Giulia brengt me naar het vliegveld. Het zit er bijna op...het was een heerlijke tijd :))))